قتل رفیق در اردبیل رخ داد. پسر 17 ساله ای به نام پویا در جریان قتل رفیق کشته شد. قتل رفیق به دلیل اختلاف مالی 20 هزار تومانی رخ داد. قتل یک دوست او از چوبه دار خلاص شد.
رکنا نوشت: نمی خواستم قصاص قاتل پسرم را بگیرم.
به همین دلیل ساده، کافی بود مادر پویا انتقام قاتل پسرش را ببخشد و به متهمی که زمانی دوست پویا بود، فرصت زندگی دوباره بدهد. اما پس از گذراندن یک انتقام سنگین، گویی بار سنگین کینه از دل آنها برداشته می شود.
دنیای امروز ما برای آرامش درونی مردم و دستیابی به صلح جهانی نیازمند گذشت و تمرین است. و مادر و پدر پویا از آن دسته افرادی هستند که به اندازه سهم خود با قلبی سخاوتمند عمل بخشش کردند.
ماجرای قتل پویا در اردبیل چه بود؟
18 اردیبهشت 96 که پدر و مادر پویا 17 ساله ناپدید شدن ناگهانی وی را به پلیس اردبیل اعلام کردند و موضوع به سرعت در دستور کار ماموران انتظامی قرار گرفت.
همان روز جسد پویا که با ضربات چاقو کشته شده بود به بیمارستان منتقل شد اما ساعتی بعد جان باخت و پرونده قتل پویا روی میز بازپرس جنایی رها شد.
بررسی ها نشان داد آخرین نفری که پویا را دیده دوستی به نام شهاب بوده است. بدین ترتیب شهاب به عنوان تنها مظنون پرونده دستگیر شد.
شهاب در همان برخورد اولیه با پلیس ضمن ابراز ندامت و پشیمانی به قتل اعتراف کرد و گفت: چند وقت پیش به پویا 20 هزار تومان وام دادم و قرار شد یک هفته بعد پول را پس بدهد. تصادف وقتی پویا را دیدم پول خواستم و گفت یکی دو روز دیگر به من پس می دهد عصبانی شدم و با او درگیر شدم و ناگهان با چاقو به رگ گردن پویا زدم. در جیبم دیدم که غرق در خون است.» فاش نشود، فرار کردم.
پس از اعتراف صریح متهم به قتل، با حکم دادگاه به قصاص محکوم شد.
مادر مقتول: نمی توانستم به قصاص فکر کنم
در حالی که شمارش معکوس برای اجرای حکم آغاز شده بود، با دستور حاج آقا علوی، رئیس شورای حل اختلاف اردبیل؛ تلاش هیئت بخشودگی ستاد صبر اردبیل برای کمک به قاتل پویا آغاز شد. پدر شهاب فوت کرده بود و مادرش دیالیز می شد. پاهایش به دلیل بیماری قطع شده بود. دم تلاش کنید.
پویا به رکنا گفت: بعد از کشته شدن پسرم غم و اندوه زیادی به زندگی ما تحمیل شد، اما نمی توانستم به اعدام فکر کنم و به همسرم گفتم، همسرم زود بود. او اصرار به قصاص کرد و گفت قاتل تنها پسرمان باید مجازات شود اما در نهایت او نیز حاضر به بخشش قصاص شد.
پویا اولین فرزند و تنها پسر ما بود و به جز او تنها یک دختر داریم. وقتی با ما تماس گرفتند و گفتند پویا در بیمارستان است، سریع خود را به بیمارستان رساندم، اما پویا دیگر نفس نمی‌کشید. و انگار دنیا بر سرم افتاد، مرگ بچه داغ سنگین است، اما فکر می کردم با فوت خانواده دیگری پسرم برنمی گردد، از تصمیمی که گرفتم راضی هستم.